رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه ورزش: با رصد اتفاقات چند سال اخیر فوتبال ایران متوجه خواهیم شد در بعضی از مواقع بازیکنان، مربیان و مدیران شاغل در حیطه فوتبال با ساده انگاری و خوش پنداری نسبت به برخی از مسائل نظرات خود را بیان کرده اند که به نظر می رسد باید ورود فناوری کمک داور ویدئویی به فوتبال ایران را در زمره این موارد قرار داد.
همواره در چند فصل اخیر فوتبال ایران افراد شاغل در این حوزه و هواداران این رشته جذاب خواهان استفاده از VAR در مسابقات شده اند که خواسته ای به حق اما به دور از ظرفیت های اجرایی فوتبال ایران است. به طور قطع در کشوری که به دلیل معضلات مختلف، سیستم رادیویی بین داوران چندان رایج نیست و گهگاه هدفون های بی سیم و ارتباط تلفنی جای آن را می گیرد صحبت از تکنولوژی کمک داور ویدئویی صحبتی تعجب برانگیز است! این در حالی است که یکی از بزرگترین نکات ناراحت کننده چند سال اخیر فوتبال ایران، قول های بدون پشتوانه افراد صاحب منصب است که برای خروج از زیر بار فشار انتقادات با وعده های جذاب قصد دارند دل مخاطب را بربایند اما با فرارسیدن زمان موعود مقصود آن افشا می شود؛ در فقره ورود VAR به فوتبال ایران هم بارها مدیران ارشد فدراسیون فوتبال و ورزش ایران با وعده و وعید های گوناگون، زمان های متفاوتی را برای ورود این فناوری اعلام کرده اند که با بررسی اجمالی میتوان مهر بطلان به ادعاهای آنها زد.
همه مشکلات زیرساختی برای ورود کمک داور ویدئویی
بدون هیچ تردیدی عدم ورود فناوری های نوین حوزه فوتبال به کشور ایران همچون سیستم رادیویی، تکنولوژی خط دروازه و VAR باعث حذف کشورمان از سطح مسابقات بین المللی خواهد شد اما راه پیشگیری از این موضوع طبق منطق، قول هایی مثل ورود 6 ماهه سیستم کمک داور ویدئویی و ورود تا نیم فصل دوم پیش رو بدون حتی پیمودن یک گام برای حل مشکل نیست. حتی اگر همین لحظه در تمام ورزشگاه های 16 تیم حاضر لیگ برتر این فناوری نصب شده باشد تا دوره های آموزشی برای داوران برگزار نشود و این افراد برای ایفای نقش در این امر صعب آماده نشوند ورود VAR امری بی فایده است.
از سوی دیگر فوتبال ایران در روزهای اخیر با مشکل مردود شدن نفرات زیادی از داوران در تست های آمادگی مواجه و طبق مصوبه قرار است این افراد تا آغاز نیم فصل دوم قضاوتی انجام ندهند. همچنین بهره گیری از var باعث تحمیل هزینه مالی به ساختار داوری فوتبال ایران می شود که در فصول اخیر معوقات داورهای فعلی را با تاخیر پرداخت کرده است.
بدون هیچ تردیدی عدم ورود فناوری های نوین حوزه فوتبال به کشور ایران همچون سیستم رادیویی، تکنولوژی خط دروازه و VAR باعث حذف کشورمان از سطح مسابقات بین المللی خواهد شد.
فارغ از نکات اشاره شده، آیا اصلا ورزشگاه هایی همچون تختی آبادان، سیروس قایقران انزلی، وطنی قائمشهر، پاس قوامین، بهنام محمدی مسجدسلیمان، امام خمینی اراک و باهنر کرمان که در سالهای اخیر برگزاری رویدادهای ورزشی در آنها با مشکلات زیادی مواجه بوده است صلاحیت و شرایط نصب var را دارا هستند؟ آیا اصلا باشگاه های فوتبال ایران از نظر مالی می توانند هزینه نصب این فناوری را برعهده گیرند؟ هزینه ای که در سالهای اخیر اخبار ضد و نقیضی در مورد آن شنیده شده اما طبق اعلام مسئولین فوتبال ایران هزینه بین 5 تا 9 میلیارد تومان محتمل تر است. از سوی دیگر باشگاه های فوتبال ایران چرا باید هزینه ای سنگین در ورزشگاه هایی که مالکیت آن را برعهده ندارند و به صورت مستاجر در آن فعالیت می کنند انجام دهند؟ آیا اصلا فکری برای بهبود کیفیت واحدهای سیار که وظیفه پخش ضبط و پخش بازی را برعهده دارند صورت گرفته است؟ و سوال پایانی، چقدر برای فرهنگ سازی این فناوری برنامه ریزی انجام شده تا ورود آن باعث معضلات بیشتر نشود؟
نیاز فوتبال ایران، دوری از شعار زدگی
با توجه به موانع اشاره شده که بخشی از مشکلات بازدارنده ورود فناوری VAR به فوتبال ایران است به نظر می رسد ورود این تکنولوژی به خاک ایران رنگ و بوی شعاری دارد و تا رفع موانع در حد وعده های فریبنده باقی خواهد ماند. فوتبال ایران در حال حاضر بیش از گفته های خوشایند نیازمند اعمال مشکل گشا است تا به ناچار در مجامع و مسابقات بین المللی به سطوح پایین تبعید نشود. در نهایت هم به نظر می رسد این تکنولوژی و وعده های فریبنده مهیا کردن آن برای فوتبال ایران فعلا به کمک داور انتخاباتی تبدیل شده باشد تا این که بخواهد دردی را از فوتبال یران دوا کند.
|انتهای پیام|
